Asfalt overal... niet voor mij

Enkele weken geleden moest ik met auto voor een conferentie naar Noordwijkerhout in provincie Zuid-Holland. Vanzelfsprekend kom je vanuit Zuid-Limburg door het hele land heen. Ik heb al lang de idee dat Nederland veel te druk is en ik klaag soms over het gebrek aan ruimte in Zuid-Limburg, maar, na een tijd niet meer geweest te zijn in de Randstad, ben ik volledig van overtuigd dat ik terug niet meer zou willen. Als je in de auto zit, zie je overal alleen maar asfalt. Op een moment was het zo treurig, dat ik me afvroeg hoe is het mogelijk om te willen leven in een dergelijke omgeving. Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat, als dit jouw dagelijkse omgeving is, je niet meer weet hoe het anders kan en wat je eigenlijk mist. Echt onvoorstelbaar! In die drukte wil ik niet meer terug!!!

Dezelfde man... verschillende etiketten

Het verschil voelde ik meteen: dezelfde persoon, dezelfde deskundigheid en toch anders, afhankelijk van de omgeving. Op school was men inhoudelijk niet zo sterk, te veel fouten, waardoor de discussies vaak over de inhoud en de misconcepties gingen. Dan merk je dat je toch boven de anderen zit, ondanks hun lange ervaring. Dat voelt af en toe vreemd, omdat je tegen een bepaalde schoolcultuur komt te staan én je wil je jezelf niet boven de anderen zetten.

Dan ga je naar een andere school, een ingenieursopleiding, waar men inhoudelijk sterk is. Alleen gebeurt hier iets anders: didactisch is men hier zwak. In de discussies kom je snel achter dat men ook minder geïnteresseerd is in didactiek. Ze praten over “kennisoverdracht” alsof je een cd op een tafel zet en zegt tegen iemand “Dit is hem. Ik heb je alles verteld. Succes!” Het denken over het leren en de studenten in plaats van kennis op de eerste plaats zetten is niet vanzelfsprekend.

Allebei situaties zijn confronterend omdat de twee werelden, inhoud en didactiek, veer uit elkaar zijn. Natuurlijk zijn er overal accenten of interesses, maar als de verschillen groot zijn, moet men eerst bewust worden van deze verschillen een daarna ze aanpakken.

Luxemburg

We hebben gezegd om toch dichterbij het huis te gaan met vakantie en, tegelijkertijd, nieuwe plekken te gaan ontdekken. Daardoor hebben we voor de herfstvakantie voor Luxemburg gekozen.

Luxemburg kende ik van de fietsvakanties en het leek me leuk om een keer van dichterbij te gaan kijken. Daarom hebben we gekozen voor een dorp dichtbij Wiltz. Eerst voor een week.

We hebben geluk gehad om een week lang van volle zon te mogen genieten. Lekker buiten liggen en lange fietstochten maken.

Luxemburg is toch bijzonder: een rijk land, mooie landschappen en goede toeristische faciliteiten, maar toch heel leeg qua aantal toeristen. Inderdaad is Luxemburg niet spectaculair, dat verwacht ik van andere strekken, maar toch. Je kan goed fietsen, mooi wandelen in een rustige omgeving én goed eten. Voor mij waren enkele fietspaden heel goed geregeld, maar die dorpen zijn niet zo aantrekkelijk zoals de Belgische dorpen bij voorbeeld; ze hebben niet die charme van een beetje arm, ze zijn een beetje te strak voor dorpen.

Een fietstocht rond Lac de la Haute-Sûre was voor mij heel spectaculair, ook omdat rond die tijd een belangrijke weg afgesloten was, alleen fietsers mochten langs. Denk erover na: een weg rond een grote meer, alleen voor jou. Heerlijk!

Luxemburg? Ik weet het nog niet. We gaan zeker nog een keer, ik ben nog steeds nieuwsgierig naar andere dorpen en fietspaden, maar of het een liefde voor een lange termijn wordt, dat durf ik nog niet te zeggen.