Niet alleen over treinleven

Deze dagen staken de schoonmakers en de treinen zijn best vies. Gisteren ochtend vertelt een conducteur: “Dames en heren, excuses dat de treinen zo smerig zijn, de schoonmakers staken en we kunnen niets voor doen”. Ik kijk net andersom naar deze situatie: de treinen zijn niet smerig omdat de schoonmakers staken, de treinen zijn smerig omdat wij, de reizigers, al onze smerigheid achterlaten. De krant, sap fles, beker koffie kan je net zo makkelijk meenemen en op het perron in de grote prullenbakken weggooien. Groot deel van de oplossing ligt dus bij ons, de reizigers!!

Om een stap verder te maken: al die drugs die ergens in de bossen tegenwoordig liggen en de kranten erover schrijven. Nee, het gaat niet over de clandestiene fabrikanten, het gaat over ons; we zijn de ene die drugs vragen en gebruiken, zonder onze drugsconsumptie zouden deze labs niet bestaan!!

Hoe moeilijk kan er zijn!?

Vorige week stond in Het Parool een interview met een taalkundige. Slimme man. Hij zei dat hij in Sri Lanka is geweest om vrijwilligerswerk te doen. En zoals iedere taalkundige, wilde hij de taal leren. Na één jaar is het hem nog niet gelukt. Hij vertelt twee redenen:

1. Die taal is totaal anders dan de talen die hij kent.
2. Hij is voortdurend in contact met andere vrijwilligers en ze spreken altijd met elkaar in het Engels, dus het oefenen van de vreemde taal is maar beperkt.

Terug naar Nederland en de allochtonen: we zeggen dat iedereen die hier komt wonen de taal moet leren, ten behoefte van de integratie. Maar we hebben geen idee hoe moeilijk Nederlands voor een andere cultuur kan zijn. Ik tenminste niet: ik heb nooit Arabisch, Turks of Chinees gesproken en mijn taal heeft wel wat gelijkenissen met Nederlands. We realiseren ons niet dat de mensen die hier komen, zoals die taalkundige, in een kring loopt met zijn mensen, waardoor de taal leren nog moeilijker wordt. We realiseren ons ook niet dat de meeste mensen die hier komen werken niet de slimste zijn, zoals de taalkundige.

Wat we ook vergeten te melden zijn de Nederlanders die in het buitenland werken: neem maar Midden-Oosten met oil & gas industrie. Hoeveel van de Nederlanders die daar jaren lang werken en flink geld verdienen terug komen en vloeiend Arabisch spreken? Vertel mij niet dat zij naar het Midden-Oost voor iets anders dan voor geld gaan!!

Door Suske en Wiske

In het vakantiehuis in Zeeuws – Vlaanderen zijn er enkele stripboeken met Suske en Wiske. Even en onbekende pakken en een stuk lezen: een speciaal nummer gemaakt voor de Staats-Spaanse Linies. Zoals altijd maken Suske en Wiske en fabuleus verhaal ervan, verhaal dat mij nieuwsgierig maakt om meer te ontdekken.

Eerlijk gezegd wist ik bijna niets over dit stuk geschiedenis. Wel enkele keren gewandeld over de muur van Sluis, maar zonder de vraag te stellen hoe en waarom. Kort uit Wikipedia: “De Staats-Spaanse Linies is een stelsel van verbindingslinies die tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) en de Spaanse Successieoorlog (1701–1714) is ontstaan in Staats-Vlaanderen en in het Spaanse gebied onmiddellijk daarbuiten: Zeeuws-Vlaanderen, Antwerpen en Oost- en West-Vlaanderen. Deze Linies bestonden uit door dijken verbonden forten, schansen en redoutes.”

Sinds een van de forten die bespreken werd, Retranchement, heel dichtbij het vakantiehuis lag, ben ik op de fiets naar Retranchement gestapt en een wandeling op de stadswallen gemaakt. De vroege zonnige zaterdagochtend was de ideale tijd om kennis te maken met dit stuk geschiedenis. Geweldig!!

Bedankt, Suske en Wiske!!