Gisteren, 25 juni, stond een protest op het programma "Aaa, ik ga je op Journaal zien!" Een protest voor het afsluiten van de kerncentrale uit Tihange.
De problematiek van Tihange is al een tijd in de schijnwerpers. Kwalijk is dat in het geval van een ongeluk de hele euregio gewoon weg is. Je kan links en rechts helemaal niet meer, alles is gewoon in no time weg.
Gisteren waren 60.000 mensen gewenst, verwacht waren 40.000, maar uiteindelijk 50.000 aanwezig waren. Langs de provinciale weg, bij ons in de buurt, waren heel veel mensen en de mensenketting was echt afgesloten, geen lint voor nodig. De sfeer was goed, iedereen was vriendelijk en goed gehumeurd. Ook leuk was dat er mensen uit de hele euregio aanwezig waren, je kon Duits, Frans en Nederlands door elkaar horen.
Op de weg terug naar huis, wanneer de actie afgelopen was, was de karretjesweg vol met mensen uit ons dorp. Persoonlijk heb ik dat niet verwacht, maar ik was heel blij om te constateren dat de betrokkenheid sterk aanwezig is.
Voor een rapportage, kan met een artikel uit DeLimburger lezen.
maandag 26 juni 2017
zondag 18 juni 2017
De bbq-koning
Op de bbq-konningin!!! Proost!!!
Vanmiddag was de bbq heel lekker. Maar hoe werkt het? Het moet zonnig zijn, maar niet altijd, een beetje regen heeft zijn eigen charme. Daarna, kort nadat de kolen beginnen te branden... bier. Dat kan niet anders. En de radio moet aan, liefst met live-sport.
Wat vandaag op bbq lag: gemarineerde varkenslapjes, worstjes, lamskoteletten, paprika en... maïskolf. Nadat het vlees begint te branden moet een tweede bier komen. Een beetje tipsy hoort bij een goed bbq, eigenlijk.
Goed, als het klaar is, dan komt rosé op tafel, dat gaat heel goed met vlees. "Proost, op de bbq-koning!" "Nee, op de bbq-konnningin!"
Maar, eigenlijk, de grote bbq-koning was mijn vader. Op zondagmiddag, voor de lunch, was bij ons thuis geregeld bbq: kip, varken, vis; het maakte niet uit, het was altijd goed. Zeker met polenta. Mijn vader was zo goed, dat ik echt nooit rauw vlees bij hem heb gezien. Ongeacht hoe dik de kip was, was hij altijd in staat om het vlees goed te garen. Echt ongelofelijk! Ook als je denk dat 20-30 jaar geleden alles op hout ging en niet zoals nu met kolen en andere kunstmatige oplossingen.
Chapeau!
Vanmiddag was de bbq heel lekker. Maar hoe werkt het? Het moet zonnig zijn, maar niet altijd, een beetje regen heeft zijn eigen charme. Daarna, kort nadat de kolen beginnen te branden... bier. Dat kan niet anders. En de radio moet aan, liefst met live-sport.
Wat vandaag op bbq lag: gemarineerde varkenslapjes, worstjes, lamskoteletten, paprika en... maïskolf. Nadat het vlees begint te branden moet een tweede bier komen. Een beetje tipsy hoort bij een goed bbq, eigenlijk.
Goed, als het klaar is, dan komt rosé op tafel, dat gaat heel goed met vlees. "Proost, op de bbq-koning!" "Nee, op de bbq-konnningin!"
Maar, eigenlijk, de grote bbq-koning was mijn vader. Op zondagmiddag, voor de lunch, was bij ons thuis geregeld bbq: kip, varken, vis; het maakte niet uit, het was altijd goed. Zeker met polenta. Mijn vader was zo goed, dat ik echt nooit rauw vlees bij hem heb gezien. Ongeacht hoe dik de kip was, was hij altijd in staat om het vlees goed te garen. Echt ongelofelijk! Ook als je denk dat 20-30 jaar geleden alles op hout ging en niet zoals nu met kolen en andere kunstmatige oplossingen.
Chapeau!
zaterdag 10 juni 2017
Beste J.,
Beste J.,
Ik schrijf jou deze brief, omdat je me kan begrijpen. Vandaag heb ík jou in ieder geval begrepen (niet voor de eerste keer, trouwens).
Na een jaar of 10 te roeien bij W3, roei ik nu bij een vereniging in het zuiden van het land. Mooi water, leuke mensen en... Deze vereniging, ouder dan 100 jaar, had tot nu toe geen enkele form van een examencommissie. De roeibrevetten waren verdeeld door de instructeurs, naar eigen inzicht. Wat zagen we op de Amstel met betrekking tot roeikwaliteit, is het hier soms nog meer; in welke richting, hoef ik jou niet te vertellen. Men (wie men dan ook men is) was niet tevreden over de kwaliteit van het roeien en heeft mensen met ervaring bij elkaar geroepen om deel te nemen aan een nieuwe examencommissie. Een van de uitgenodigde was ik.
Ons eerste voorstel was om het beoordelingsproces een beetje transparant te maken. Daarom hebben we specifieke afroeieisen in elkaar gezet in een rubrics, naar het model van Roeicentrum Berlagebrug. Bij verschillende onderdelen kon men punten scoren en uiteindelijk geslaagd of gezakt worden op basis van zijn prestatie. Deze rubrics hebben we, na hele lange discussies, in elkaar gezet voor verschillende brevetten.
Enkele weken geleden waren beginners geëxamineerd (klasse 1 in W3-taal) en niet geslaagd. Vandaag was mijn taak om, samen met een zeer ervaren roeister, acht stuurlieden te examineren. Uitgebreid tijd nemen, verschillende oefeningen geven, volgens het boekje, meer dan half uur per roeier bezig zijn met examen afnemen. Vier uur heb ik meegeroeid om naar de stuurman/vrouw te luisteren. Ik had jou in gedachten toen mijn stuur eerst het water ging oversteken voordat hij ging aanleggen. Bekend van W3?
Aanleggen? Jazeker, met dikke schuren in de huid van de boten. Onder een hoek van 30-45 graden? Nooit van gehoord. Roeiers en riemen gebruiken om aan te leggen? Nooit van gehoord. Aanleggen zonder touwtje? Nooit van gehoord. En zo ging het maar door. Het resultaat? Maar 2 uit 8 geslaagd.
Niets aan de hand, zou je zeggen, als je fatsoenlijke kwaliteit wil én je de bootman niet iedere week de boten opnieuw wil laten schuren en verven. Maar niet bij deze vereniging. "Gisteren heb ik gekeken en deze stuurvrouw had geen enkele probleem met aanleggen", zei een bestuurder, nota bene de secretaris. "En nu zijn ze allemaal gezakt". En verder echt naar ons toe schreeuwend: "Ik ben niet tevreden. Hoe kan dat?" Ik: "Je hoeft niet te schreeuwen. De kwaliteit was onvoldoende." De bestuurder, nog harder schreeuwend: "Ik praat zoals ik wil. Ik ben niet tevreden! Dat kan niet!" Dat weet jij ook, J., toch? Een meneer of mevrouw die denkt om beter te weten, zonder degelijke kennis in huis te hebben. Ook een vereniging die constateert dat de kwaliteit omlaag gaat en, tegelijkertijd, niet in staat is om te accepteren dat kwaliteit en kwantiteit niet altijd met elkaar om gaan en dat je grenzen moet stellen.
Bij ons is nog een stukje mooier. In de winter mag je niet ongestuurd roeien, omdat het onveilig zou zijn. Ik vraag me af wat er onveilig is, maar vandaag heb ik het antwoord gekregen: ze kunnen het zelf niet, dús is het onveilig. Ik moet concluderen dat het water in het zuiden kouder dan in Amsterdam is.
Ik denk aan jou.
Met vriendelijke groet,
G.
Ik schrijf jou deze brief, omdat je me kan begrijpen. Vandaag heb ík jou in ieder geval begrepen (niet voor de eerste keer, trouwens).
Na een jaar of 10 te roeien bij W3, roei ik nu bij een vereniging in het zuiden van het land. Mooi water, leuke mensen en... Deze vereniging, ouder dan 100 jaar, had tot nu toe geen enkele form van een examencommissie. De roeibrevetten waren verdeeld door de instructeurs, naar eigen inzicht. Wat zagen we op de Amstel met betrekking tot roeikwaliteit, is het hier soms nog meer; in welke richting, hoef ik jou niet te vertellen. Men (wie men dan ook men is) was niet tevreden over de kwaliteit van het roeien en heeft mensen met ervaring bij elkaar geroepen om deel te nemen aan een nieuwe examencommissie. Een van de uitgenodigde was ik.
Ons eerste voorstel was om het beoordelingsproces een beetje transparant te maken. Daarom hebben we specifieke afroeieisen in elkaar gezet in een rubrics, naar het model van Roeicentrum Berlagebrug. Bij verschillende onderdelen kon men punten scoren en uiteindelijk geslaagd of gezakt worden op basis van zijn prestatie. Deze rubrics hebben we, na hele lange discussies, in elkaar gezet voor verschillende brevetten.
Enkele weken geleden waren beginners geëxamineerd (klasse 1 in W3-taal) en niet geslaagd. Vandaag was mijn taak om, samen met een zeer ervaren roeister, acht stuurlieden te examineren. Uitgebreid tijd nemen, verschillende oefeningen geven, volgens het boekje, meer dan half uur per roeier bezig zijn met examen afnemen. Vier uur heb ik meegeroeid om naar de stuurman/vrouw te luisteren. Ik had jou in gedachten toen mijn stuur eerst het water ging oversteken voordat hij ging aanleggen. Bekend van W3?
Aanleggen? Jazeker, met dikke schuren in de huid van de boten. Onder een hoek van 30-45 graden? Nooit van gehoord. Roeiers en riemen gebruiken om aan te leggen? Nooit van gehoord. Aanleggen zonder touwtje? Nooit van gehoord. En zo ging het maar door. Het resultaat? Maar 2 uit 8 geslaagd.
Niets aan de hand, zou je zeggen, als je fatsoenlijke kwaliteit wil én je de bootman niet iedere week de boten opnieuw wil laten schuren en verven. Maar niet bij deze vereniging. "Gisteren heb ik gekeken en deze stuurvrouw had geen enkele probleem met aanleggen", zei een bestuurder, nota bene de secretaris. "En nu zijn ze allemaal gezakt". En verder echt naar ons toe schreeuwend: "Ik ben niet tevreden. Hoe kan dat?" Ik: "Je hoeft niet te schreeuwen. De kwaliteit was onvoldoende." De bestuurder, nog harder schreeuwend: "Ik praat zoals ik wil. Ik ben niet tevreden! Dat kan niet!" Dat weet jij ook, J., toch? Een meneer of mevrouw die denkt om beter te weten, zonder degelijke kennis in huis te hebben. Ook een vereniging die constateert dat de kwaliteit omlaag gaat en, tegelijkertijd, niet in staat is om te accepteren dat kwaliteit en kwantiteit niet altijd met elkaar om gaan en dat je grenzen moet stellen.
Bij ons is nog een stukje mooier. In de winter mag je niet ongestuurd roeien, omdat het onveilig zou zijn. Ik vraag me af wat er onveilig is, maar vandaag heb ik het antwoord gekregen: ze kunnen het zelf niet, dús is het onveilig. Ik moet concluderen dat het water in het zuiden kouder dan in Amsterdam is.
Ik denk aan jou.
Met vriendelijke groet,
G.
Abonneren op:
Posts (Atom)