Blackmail

Op een of andere manier heb ik vergeten om hier te schrijven over een bijzondere ervaring. Eens per maand ga ik een film bekijken in de Bibliotheek van de Klooster uit Wittem in het kader van Heuvelland Cinema. Maar in september was een andere film dan normaal vertoond, namelijk een stille film... met live piano begeleiding: Blackmail van Hitchcock. Van wat ik weet en heb gehoord, niet gebruikelijk, integendeel, eerder een bijzonderheid. Als je in het begin heel veel energie besteedt aan de pianomuziek, na tien minuten gaat dat voorbij en wordt de muziek deel van de film, je gaat van allebei genieten.

Kunstdagen Wittem:"Blackmail is een Britse speelfilm uit 1929, onder regie van Alfred Hitchcock. De hoofdrollen worden vertolkt door Anny Ondra, Sara Allgood en Charles Paton. Het verhaal is gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van Charles Bennett. Het is de laatste zwijgende film die Hitchcock regisseerde. De geluidsfilm deed snel zijn intrede. Aanvankelijk werd de film opgenomen als stomme film. Halverwege de opnamen besloot men echter dat het de eerste volledig sprekende Engelse film moest worden.

Tijdens deze voorstelling wordt de stomme versie van de film vertoond, live begeleid op piano door Maud Nelissen. Zij studeerde cum laude af aan het Utrechts Conservatorium bij Herman Uhlhorn. Zij houdt zich sindsdien met bijna alle muzikale genres bezig en heeft veel affiniteit met het Franse repertoire. Haar specialiteit is het begeleiden van zwijgende films, waarmee zij een internationale reputatie heeft verworven. Maud Nelissen begon in dit genre bij het Nederlands Filmmuseum. Ze trad op tijdens festivals voor zwijgende films, onder ander in Italië, waar zij in 1999 samen met Chaplin’s eigen pianist-arrangeur Eric James een masterclass filmbegeleiding gaf. Maud Nelissen heeft tevens het filmorkest “The Sprockets” opgericht, een virtuoos ensemble dat garant staat voor fantastische filmbegeleidingen. In 2008 dirigeerde ze in de Komische Oper te Berlijn, met goedkeuring van de Lehár Estate haar partituur van “The Merry Widdow” van Erich von Stroheim. Deze muziek is gedeeltelijk gebaseerd op arrangementen van Franz Lehár en gedeeltelijk op Mauds eigen composities. www.maudnelissen.com"

Een God die straft

Eindelijk. Nu weet ik het. Ik weet waarom ik ziek ben geworden: geboet voor mijn zonden. De priester zegt: Je leeft in grote zonde, zonder in de kerk getrouwd te zijn, geen bekentenis van zonden, geen afstand van je zonden nemen. Of op zijn Roemeens: "Traiesti in pacat mare: nu esti cununat ortodox, nu te spovedesti, nu te cureti de pacate". Nu dat ik het weet, kan ik, eindelijk, rustig door. Wat ik nog steeds niet begrijp is waarom een God zijn mensen moet straffen, ik dacht dat het over liefde ging. Een mooi Limburgs voorbeeld heb ik niet zo lang geleden op televisie gezien, in de kinderen film "Hemel op aarde". 

Wat de artsen inmiddels zeggen is dat, na een nieuwe CT-scan, de lymfeklieren weer kleiner dan vorige keer blijken te zijn geworden. Ik weet inmiddels dat mijn type non-Hodgkin "Primary mediastinal large B-cell lymfoma"-heet, maar het reviewartikel hierover heb ik nog niet gelezen.

Na de zevende kuur moest ik bijna 24 uur slapen, zo moe was ik, maar inmiddels ben ik goed terug op aarde en ik kijk uit naar de laatste achtste kuur; eind oktober komt die. Tot die tijd genieten van de mooie herfstige kleuren en geuren hier in Zuid-Limburg.