Ik heb beloofd een verhaal over Basel, omdat hij zo
bijzonder was.
Het is heel mooi dat, als je vanaf noorden komt, langs een
kanaal, je in een driehoek kom met twee bruggen: één tussen Frankrijk en
Duitsland en één tussen Duitsland en Zwitserland. Natuurlijk konden we het niet
laten om een Frans bier op het laatste Frans terras in Frankrijk te drinken en
meteen daarna een Duits bier op het eerste terras meteen over de brug.
Ik heb T. gevraagd of we geen paassporten bij de hand moeten
hebben, maar je merkt eigenlijk niets als je Zwitserland binnen komt; maar één
grote brug over de Rijn. De Rijn is daar groot, maar je ziet nauwelijks boten
omdat... de Rijn begint bevaarbaar te zijn pas vanaf Basel.
’s Avonds, na een lekkere douche, zijn we naar de stad gegaan
om rond te kijken en iets te eten. We kwamen tegen een filmavond op het plein,
waar de mensen goed gekleed naar binnen liepen met een kaartje in de hand. Na
een korte vraag zijn we wijs gemaakt dat die kaartjes eigenlijk voor de bühne waren, we
waren meer dan welkom, mét een ter plekke gekregen kaartje. Een hele grote
plein met een nog groter scherm was omgetoverd in een bioscoop, met rondom
kleine tentjes met (wereld)eten en drinken. Voor ons was indrukwekkend dat,
ondanks een gratis film midden op een week, de plein bijna vol was met heel
goed geklede volwassenen die zich ook exemplarisch gedroegen. De film was ook
hilarisch, een soort absurdistische “The Big Lebowski” in het lokale dialect.
Later, na de film, hebben we gekozen voor wat leek op een
uitgangsbuurt, bij café de Zwarte Beer. Daar kon je net zo goed in Euro of Franc
betalen, geen enkel probleem. Het was super gezellig, hele rustige mensen en,
om 11 uur precies, liep iedereen keurig naar binnen (buiten was het niet meer toegestaan te zitten). Op de weg terug, ondanks de rustige straten, geen
schurende taxi of asociale bmw gezien, echt opmerkelijk.
De volgende dag heb ik meneer Tinguely ontdekt en zijn
kunststukjes. Maar wat ik echt indrukwekkend heb gevonden waren de mensen rond
de Rijn. Ondanks de bruggen, kan je de Rijn ook oversteken met kleine
vaporetto’s die alleen de kracht van het waterstroom gebruiken, vast zittend aan een kabel.
Een oever is in een lange strand omgetoverd. Mensen gaan ver weg
stroomopwaarts, zetten hun kleding in een waterdicht zaak, maken ze die vast
aan hun lichaam en laten ze zich zakken met het waterstroom voor enkele kilometers;
ze gaan eruit waar ze maar zin in hebben. Het is indrukwekkend om hordes
mensen te zien drijven met het water mee.
In de twee dagen heb ik Basel als een hele chille stad ervaren: welvaart, maar ook rustig en met goede smaak.
