Universiteit van Nederland

Ik weet eigenlijk niet meer hoe is het gekomen... Misschien via een link van LinkedIn... In ieder geval ben ik heel blij dat ik toch de Universiteit van Nederland heb ontdekt. UvNL verzorgt colleges in Amsterdam die verder uitgezonden worden via de website of hun YouTube-kanaal: "De beste hoogleraren van Nederland geven gratis college op internet. Elke werkdag komt er een nieuw college online, en elke week een nieuwe hoogleraar."

Sindsdien heb ik alles gezien wat nieuw geproduceerd was, colleges over neuropsychologie, arbeidspsychologie, migratie, taal, bewegingswetenschap en nog veel meer. Allemaal super interessant, verteld voor mensen van buiten die specifieke vak en toch heel goed begrijpbaar. UvNL bestaat blijkbaar al enkele jaren, dus ik moet veel inhalen.

Voor de liefhebbers van kennis in het algemeen.

Natte hond

Afgelopen dagen is best veel geregen en meestal wordt een hond echt vies: modder, bladen, gras, zand. Van alles en nog wat plakt aan zijn vacht. Dat brengt meestal sinkende geuren met zich mee. Raar genoeg, niet mijn hond. Ik vind zijn "natuurlijke" geuren geweldig en is voor mij een groot plezier met de neus in zijn vacht te "duiken" en hem te "snuffelen". Daar vind je inderdaad al die geuren van buiten.

Niet zo lang geleden is hij bij de trimster geweest en hij krijgt daar een douche en zo. Maar als hij thuis terug is, heb ik niets met die shampoo geuren, ze zijn zo niet-hond. Ik geloof niet dat de shampoo slecht is of zo, nee, ze bestaat denk ik niet.

Lekker dit natte seizoen, met prachtige natuurlijke geuren. Ik ga naar buiten!

Snelweg voor fietsen

Enkele jaren geleden, werkend voor een ingenieursbureau, bracht ik ter sprake een concept geheten "Snelweg voor fietsen". Nee, het was niet mijn idee, ik heb dat ergens in een krant gelezen, denk ik.

Een voorbeeld dat enkele jaren geleden niet bestond op GoogleMaps als fietsroute. Je kan in Amsterdam fietsen vanaf Schinkelbuurt ongeveer 10 km naar zuiden tot Beneluxbaan in Amstelveen. Je fiets op een fietspad zonder stoplichten, een echte snelweg voor fietsen, langs hele mooie plekken zoals Electrische Museumtramlijn Amsterdam, Olympisch Stadion Amsterdam, De Bosbaan, Amsterdamse Bos en verschillende Amstelveense hemparken.

In de lokale krant heb ik deze dagen gelezen over de eerste studies voor een snelweg tussen Kerkrade en Aken. Geweldig idee, vind ik! Stel: de afstand is 13 km en je rijdt op een elektrische fiets met ongeveer 25 km/uur. Dat betekent dat je binnen half uur ergens op je werk kan zijn, in Kerkrade of Aken, toch belangrijke economische centra in de Euregio.

Ik zou zeggen, doe maar, een mooi concept dit "Snelweg voor fietsen".   

Gelukt!!!

Het is gelukt, de chemo's zijn voorbij!!! Als ik terug kijk naar wat ik me in mei heb voorgesteld, kan ik zeggen dat het heel rustig is gegaan. Moderne geneeskunde, leeftijd, lichaam, voeding, het maakt eigenlijk niet uit welke van hen, meest waarschijnlijk allemaal samen. En dat is goed.

Wat zegt dat inmiddels gelezen review-artikel? Primary mediastinal large B-cell lymphoma komt meestal bij 30-ers voor; veel patiënten zijn al in stadium III/IV; grote kans op genezing. Nou, dat laatste zullen we zien ergens in februari, wanneer de grote PET-CT scan plaats zal vinden.

Hoe gaat het tegenwoordig? Mijn lichaam zou goed zeggen: in de 3-daagse fietstocht over de Belgische Eiffel naar de Mosel kon ik merken dat mijn longen goed deden, de rust in mijn hoofd was ook altijd aanwezig, ook kon ik heel goed in de benen voelen wanneer ik in de verzuring zat en vervolgens in controle was. Voor de rest: kleuren, geuren, eclair, bbq, zon, herfstbock, riesling, gepofte kastanjes; een heerlijke herfst zoals ik het nooit heb gezien.

Dank allemaal voor de liefde en ondersteuning van het afgelopen half jaar!!! Groeten uit Zuid-Limburg!!

Blackmail

Op een of andere manier heb ik vergeten om hier te schrijven over een bijzondere ervaring. Eens per maand ga ik een film bekijken in de Bibliotheek van de Klooster uit Wittem in het kader van Heuvelland Cinema. Maar in september was een andere film dan normaal vertoond, namelijk een stille film... met live piano begeleiding: Blackmail van Hitchcock. Van wat ik weet en heb gehoord, niet gebruikelijk, integendeel, eerder een bijzonderheid. Als je in het begin heel veel energie besteedt aan de pianomuziek, na tien minuten gaat dat voorbij en wordt de muziek deel van de film, je gaat van allebei genieten.

Kunstdagen Wittem:"Blackmail is een Britse speelfilm uit 1929, onder regie van Alfred Hitchcock. De hoofdrollen worden vertolkt door Anny Ondra, Sara Allgood en Charles Paton. Het verhaal is gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van Charles Bennett. Het is de laatste zwijgende film die Hitchcock regisseerde. De geluidsfilm deed snel zijn intrede. Aanvankelijk werd de film opgenomen als stomme film. Halverwege de opnamen besloot men echter dat het de eerste volledig sprekende Engelse film moest worden.

Tijdens deze voorstelling wordt de stomme versie van de film vertoond, live begeleid op piano door Maud Nelissen. Zij studeerde cum laude af aan het Utrechts Conservatorium bij Herman Uhlhorn. Zij houdt zich sindsdien met bijna alle muzikale genres bezig en heeft veel affiniteit met het Franse repertoire. Haar specialiteit is het begeleiden van zwijgende films, waarmee zij een internationale reputatie heeft verworven. Maud Nelissen begon in dit genre bij het Nederlands Filmmuseum. Ze trad op tijdens festivals voor zwijgende films, onder ander in Italië, waar zij in 1999 samen met Chaplin’s eigen pianist-arrangeur Eric James een masterclass filmbegeleiding gaf. Maud Nelissen heeft tevens het filmorkest “The Sprockets” opgericht, een virtuoos ensemble dat garant staat voor fantastische filmbegeleidingen. In 2008 dirigeerde ze in de Komische Oper te Berlijn, met goedkeuring van de Lehár Estate haar partituur van “The Merry Widdow” van Erich von Stroheim. Deze muziek is gedeeltelijk gebaseerd op arrangementen van Franz Lehár en gedeeltelijk op Mauds eigen composities. www.maudnelissen.com"

Een God die straft

Eindelijk. Nu weet ik het. Ik weet waarom ik ziek ben geworden: geboet voor mijn zonden. De priester zegt: Je leeft in grote zonde, zonder in de kerk getrouwd te zijn, geen bekentenis van zonden, geen afstand van je zonden nemen. Of op zijn Roemeens: "Traiesti in pacat mare: nu esti cununat ortodox, nu te spovedesti, nu te cureti de pacate". Nu dat ik het weet, kan ik, eindelijk, rustig door. Wat ik nog steeds niet begrijp is waarom een God zijn mensen moet straffen, ik dacht dat het over liefde ging. Een mooi Limburgs voorbeeld heb ik niet zo lang geleden op televisie gezien, in de kinderen film "Hemel op aarde". 

Wat de artsen inmiddels zeggen is dat, na een nieuwe CT-scan, de lymfeklieren weer kleiner dan vorige keer blijken te zijn geworden. Ik weet inmiddels dat mijn type non-Hodgkin "Primary mediastinal large B-cell lymfoma"-heet, maar het reviewartikel hierover heb ik nog niet gelezen.

Na de zevende kuur moest ik bijna 24 uur slapen, zo moe was ik, maar inmiddels ben ik goed terug op aarde en ik kijk uit naar de laatste achtste kuur; eind oktober komt die. Tot die tijd genieten van de mooie herfstige kleuren en geuren hier in Zuid-Limburg.

Look around (Versie 1)

"De maatschappelijke veranderingen van de afgelopen decennia hebben andere spiegels geïnstalleerd, op grond waarvan we andere verhoudingen aangeleerd kregen, met andere normen en waarden (succes, competitiviteit, flexibiliteit, individualisme, verplichte "autonomie"), gebaseerd op een dominant economisch model dat ondertussen bekendstaat als het neoliberalisme." (Paul Verhaeghe, Autoriteit, 2015)

"Het is boeiend om te zien hoe politiek en media reageren op de radicaal linkse bewegingen die her en der in de oude democratieën de kop opsteken: Syriza, Podemos, Bernie Sanders, Jeremy Corbijn. Het zou gaan om extremisten, populisten, naïve idealisten, marxisten. Radicaal links wordt ook dikwijls weggezet met kwalificaties als ouderwets, achterhaald, niet van deze tijd.

Maar hoe zit het met de rechtse beweging, het zogeheten neoliberalisme? Waar komen de ideeën omtrent de zegeningen van de globale vrije markt, van deregulering en denivelering vandaan? Jawel, uit de 19e eeuw. Dat "neo" blijkt slimme propaganda. De gevestigde politiek en de media zijn er kennelijk niet beducht voor, integendeel. Nooit hoor je dat het neoliberalisme wordt weggezet als ouderwets en achterhaald." (NRC, O&D, 26 september 2015)

"Het ziekmakende daarvan (neoliberalisme, dus) is intussen meer dan afdoende vastgesteld. Op maatschappelijke vlak veroorzaakt het neoliberalisme een toenemende ongelijkheid en een opdeling van mensen in winnaars en verliezers. Dat is niet alleen ongezond, het is nog gevaarlijk ook. Als ideologie veroorzaakt dit model gevoelens van angst en schuld. De ander is een constante bedreiging en wie niet succesvol is, krijgt te horen dat hij het aan zichzelf te wijten heeft. De huidige tsunami aan angststoornissen en depressies is daar het gevolg van." (Paul Verhaeghe, Autoriteit, 2015)

http://www.npo.nl/vpro-boeken/20-09-2015/VPWON_1232855

Horoscoop

Nee, ook in de dagen dat ik dagelijks in de trein zat, heb ik de horoscoop in Metro nooit gelezen. En toch deze enige keer, als een grapje, in de trein naar Amsterdam naar een vriend en een potje roeien, wel gedaan. Wat stond erin voor die vrijdag: "Als je vandaag een voorstel krijgt voor een nieuwe avontuur, moet je meteen Ja zeggen". He, wat leuk, als UCLL straks belt, niet mer twijfelen, maar Ja zeggen. Dat deed ik eigenlijk de weken daarvoor, veel twijfelen: Zou ik enkele dagen per week iets betrouwbaar kunnen leveren, aan mij, studenten of faculteit? Zou ik ook na februari iets kunnen doen als de ziekte toch niet voorbij is? De dokter zei de dag daarvoor dat, indien nodig, een andere kuur van toepassing moet zijn vanaf februari. Ja, wat dan, hoe zou dan moeten zijn met mijn lichaam? Is dat eerlijk naar een werkgever?

Ja, veel te veel vragen. De horoscoop zegt toch duidelijk: niet twijfelen, Ja zeggen. Rond 14 uur belt UCLL: "Meneer, het spijt ons, u bent niet geworden. Overqualified. Te hoog niveau." Dat was het dus: "Als je vandaag een voorstel krijgt..."

Het belang van het ontspannen

Lang geleden heb ik een bericht geschreven over Efortless rowing. Prachtige voorbeelden over hoe je maximaal kan presteren vanuit de ontspanning. In mijn "carriere" als roei-coach en instructeur kon ik regelmatig op de gezichten van mijn athleten lezen dat "ontspannen" en "maximaal presteren" twee tegenstrijdige concepten waren. Hoe kan dat, hoe kan je dat tegelijkertijd doen? Zeker was ik niet de beste om dat uit te leggen, ondanks ik dat iedere keer met een ander voorbeeld probeerde.

Afgelopen week was de week van Dafne Schippers. Twee artikelen/video's hierover: "Schippers verovert zilver op 100 m" en "Schippers schrijft geschiedenis met wereldtitel". Kijk naar allebei en ontdek het woord "ontspanning". Het allermooiste is de analyse van Gregory Sedoc van de 100 m-finale: "Sedoc analyseert houding Schippers in WK-finale". Ontspannen naar kijken, zou ik zeggen.

The say of the day

Op maandag 17 augustus las ik op NOS: "Lesgeven zonder internet, is net zoiets als vroeger lesgeven zonder boeken en schoolbord, zegt Erika Sprang, directeur van basisschool 't Jonkertje in Jonkersvaart, een buurtschap in Groningen." Moet ik eigenlijk iets toevoegen, dit is te mooi zo, zonder commentaar. Of toch: Pen en papier? Luxe? Mijn studenten hadden die niet meer. Dus luxe.

Groei

De weken rollen door en het is duidelijk aftellen naar de laatste kuur. Afgelopen week, in de gezelligheid van een goede Roemeense vriend, is de vijfde kuur ook achter de rug gegaan. Die is eigenlijk goed begonnen een week eerder toen de arts heeft vermeld dat een 70%  verkleining van de lymfeklieren zelfs heel goed is. Dit is de enige daal, alle andere getallen laten een groei zien: mijn gewicht is terug naar de normale waarde van de lichte roeier die ik ooit was en mijn haar begint weer te groeien. Weinig bijwerkingen, op naar de volgende ronde, zou ik zeggen.

The say of the day

EK Hockey 2015, zondag 23 augustus, NOS: "Hockeyers door na zege op Engeland". In het eind van het interview met de coach Max Caldas:

* Reporter: Je zal er ook blij zijn dat je weer eens met jouw jongens echt een top wedstrijd op niveau kan spelen.
* Caldas: Maar daar heb ik nooit twijfels over gehad. In het beginfase was conflict zoeken om ze te zien reageren en hoe ze reageren, maar ik ben enorm trots op de pleg en ik sta voor ze 100% en ik heb vetrouwen dat ze alleen maar beter kunnen het komende jaar.

Lectuur. Anders

Via een oude doos met oude boeken ben ik weer beland in een andere wereled, de wereld van kinderboeken. De boeken voor volwassenen waren voor een periode niet meer interessant en de kinderboeken wisten me weer te verbazen.

Ik ben begonnen met "Klein verhal over liefde" van Marit Törnqvist met een mooi verhal en geweldige tekeningen.

Daarna is het "De kleine heks" van Otfried Preussler geworden. Prachtige grappige verhalen van... een kleine heks en haar raaf Abraxas. "Er was eene een kleine heks, die pas honderdzevenentwintig jaar oud was. En voor een heks is dat nog heel jong."

Last but not least heb ik meerdere boeken met Wipneus en Pim van B.J. van Wijckmade. Heel aantrekkelijk om de avonturen van Prins Wipneus en Pim te lezen. Een mooie wereld beschreven door de auteur.

"De kleine heks" is uitgegeven in 1979 en daarin stond een etiket "Boekhandel Leiter-Nypels Maastricht". Ik was erg benieuwd of die boekwinkel nog steeds bestaat om een bezoekje aan te brengen. Nee, helaas niet, maar wat ik heb gevonden is de naam van Charles Nypels, een van de leden van de Bende van De Suisse, een groep culuurliefhebbers uit Maastricht van begin 20e eeuw. Nypels was een liefhebber van mooi maar kostbaar drukwerk, op exclusieve papieren. "Nypels' prachtige uitgave van Don Quichotte (1929) bracht zijn bedrijf echter op de rand van de afgrond. Dit boek geldt als een van de beste werken van Nypels, met houtsneden in kleuren van Hermann Paul, initialen van De Roos en monumentale titelpagina's van Nypels zelf. Maar de luxueuze boekproductie in vier delen kostte veel geld, terwijl juist in dat jaar door de beurskrach de markt voor dure boeken instortte."

De kinderboeken kunnen niet alleen een mooie lectuur voorzien, maar ook interessante culturelegeschiedenis.

Significant verschil

Als je een bèta vraagt, dan is 70% een significant verschil. Ja, maar de grote vraag blijft toch hangen: "Is dat voldoende?" Nooit goed genoeg blijkbaar... 

De lymfeklieren zijn onder invloed van de chemokuren 70% kleiner geworden ten opzichte van eind mei. Dat is gemeten met een scan. Het komt niet als een echte verrassing, op het getal na, omdat het lichaam precies hetzelfde beeld schetst: het voelt zich goed en het kan van alles en nog wat doen. 

Vier chemokuren zijn inmiddels achter de rug en het aftellen is begonnen: nog vier te gaan. Af en toe een beetje misselijk, af en toe in een diepje, af en toe even korte ademing. De lijn is duidelijk: het gaat de goede kant op, ik voel een significant verschil.

Vive le velo!

Meestal zijn we de afgelopen jaren met zomervakantie in België geweest. En in die tijd heb ik niet meer gekeken naar de "Avondetappe", maar naar de Belgische equivalent "Vive le velo". Dit jaar zijn we niet in België met de zomervakantie, maar in Nederland. De NOS heeft een nieuw programma "NOS Studio Tour". Desondanks, kan ik nog steeds naar mijn favoriete "Vive le velo" kijken. Sporza zet alle uitzendingen op haar website en die zijn beschikbaar ook in Nederland.

Karel, de presentator, heeft gasten van de wielrennen of van buiten, Belgen en Nederlanders. De verschillen zijn immens tussen de "NOS Studio Tour" en "Vive le velo": in België wordt heel veel gepraat met en over de gasten over hun drive en passies, heel veel over het verleden, het stukje "Touristique" vind ik altijd heel goed gemaakt, chet lijkt alsof de etappes een aanleiding zijn, maar niet het doel. Een ander verschil is dat je duidelijk merkt wanneer een Nederlander de gast is: hij praat hard, hij geeft duidelijk zijn mening, hij is altijd heel serieus; prachtig om de cultuurverschillen te zien.

Bedankt Sporza, bedankt Karel, voor weer een mooie belevenis van de Tour de France. Vive le velo!!!

Groeten uit ZUYD-Limburg

De afgelopen weken hebben weer laten zien hoe leuk ik het vind om op school te zijn. De gelegenheid waren de afstudeersessies van onze studenten. Wel met twee studenten begonnen aan hun afstudeertraject, maar helaas kon het niet afmaken; de laatste weken hebben ze een andere begeleider gekregen. Toch vond ik het belangrijk om aanwezig te zijn en mijn rol was niet alleen om "publiek" te spelen, maar om iets toe te voegen aan die sessies. Zo kon ik wel iets nuttigs zeggen over het eerste grote deel van hun werk. Uiteindelijk heb ik het vertrouwen dat niet alleen ik het leuk vond, maar ook dat de jongens dat erg waarderen.

Grappig was bij de diplomauitreiking te foto's te zien. Iedere begeleider houdt een korte speech over zijn student en ik mocht dat ook doen. Daarna staan de student en zijn begeleider samen glimlachend op de foto. Als je naar de foto's van de maart sessie kijkt, zie je een Man met een bos haar, afgelopen sessie was dat helemaal weg, een andere iemand lijkt hij in een keer.

Ook heb ik veel collega's gezien de afgelopen weken. Samen hebben we op een avond ook een kookworkshop meegemaakt. Heel gezellig samen koken en natuurlijk opeten. Bij de diplomauitreiking, het afsluiten van het schooljaar, ook veel mensen gezien en gesproken. Heel bijzonder om een dergelijke groep collega's te hebben!!

Jonge God

Het is toch bijzonder om een in een korte tijd te landen in een wereld die je niet kent. Je bent niet gewend met de nieuwe normen en waarden, je bent niet gewend met het nieuwe functioneren, je kijkt in de spiegel en zie jezelf weinig of niet meer.

Je zit een keer onder infuus bij een chemokuur en de wereld wordt in no time een andere. De huid van je hoofd doet een beetje pijn, doet een beetje meer pijn, en ik één keer gaat je haar weg. Belangrijk? Ja, je was altijd trots dat je haar gezond was, dik, zwart... aanwezig. Nu is het in een keer weg. Helemaal. In de spiegel zie je een "andere iemand". Of zoals iemand zei, een dag een boef, een dag een boeddhistische monnik, maar niet meer Jij.

Na twee weken ziekenhuis val je meer dan 10% van je magere gewicht af, iedere stoel doet pijn, en het beeld van de sportieve en gespierde jonge man verandert in een keer in een lichaam met huid en botten. Ondanks je als een paard eet, komen de kilo's heel langzaam een voor een terug en de six-pack helemaal niet meer terug.

Je kijkt naar je vingers en je kon het niet geloven dat het huid krimpt, rimpels komen bovenop. Je ziet voor jouw ogen foto's met oude mensen en hun gekrompen huiden, je kijkt naar je handen en je realiseer je dat je heel snel dichterbij komt van die beelden.

Al deze signalen bij elkaar vertellen niet alleen dat de chemo zijn werkt doet, maar ook dat je versneld lichamelijk ouder wordt. Als het over half jaar de kanker verdwijnt, ben je toch heel blij deze prijs te betalen. Je bent anders ouder geworden...

XXL

Als je op de negende verdieping van Atrium MC zit, kan je een beetje alle kanten op kijken. Met een kamer op noord, zoals ik had, kijk je naar al de andere gebouwen, maar je hebt een geweldig zonsondergang, met een kamer op zuid krijg je veel groen, maar ook een dikke parkeerplaats. Als je, zoals ik, veel probeer te lopen, kom je op de kopse kanten van het gebouw en kan je naar een stuk snelweg kijken, maar ook naar veel groen. Door naar de snelweg te kijken en zich te vragen waar al die mensen naartoe haasten, heb ik ook bekende plekken ontdekt, zoals het Parkstad Stadion. Daarnaast staat zo een reclamepal die je van overal kan zien, dit met o.a. een grote reclame voor Burger King. Als je ziek bent en de hele dag alleen boterhammen moet eten, klinkt de vette Burger King als muziek in de oren. Je kan niet naartoe en met een taxi heen en terug is ook geen oplossing. Gelukkig ben ik al bijna twee weken thuis en thuis zijn brengt met zich mee ook een ander gevoel. Huilen dat alles hier in Zuid Limburg zo mooi is, hoort zeker bij. Bloemetjes, groen, hond, vriendin, wenskaarten van bekenden, alles maakt het dat je opknapt en langzamerhand je je beter voelt en veel meer kan. Waaronder veilig auto rijden. Na maaltijdsalades en andere maaltijden herinner je je die grote reclame van Burger King. Het plan is duidelijk: goede timing, de allerdikste xxl menu en veel friet. Alsof je voor weken niet hebt gegeten, alsof je nooit cola hebt gedronken, alsof... Nee, niet van de hamburgers, ben ik inmiddels beter zodat ik kan lopen naar de bakker, wandelen met F., fietsen voor kersen, aardbijen en asperges naar de landwinkel, maar ook voor medicijnen naar de apotheek in Vaals. Ik kan ook boodschappen doen, ik kan ook koken, het klinkt alsof alles opgelost zouden zijn... Het is waar dat de artsen in Maastricht geen nieuwe rare dingen hebben ontdekt, het is waar dat met mijn longen best goed gaat (ja, de lymfeklieren staan niet meer zo in de weg), maar er komen nog zeven chemokuren het komende half jaar. Wat doet dat met mijn lichaam, hoe ga ik erop reageren? Een deel van het antwoord krijg ik na de chemo van aanstaande maandag. Drie weken daarna tot chemo nummer drie om te observeren. Het vertrouwen dat het goed zal gaan is op dit moment bij ons allebei.

Heuvelland Cinema

In een periode van werkloosheid ging ik naar de bioscoop soms twee keer per week. In Eindhoven bijna iedere week. De film staat dus hoog op mijn lijst van plezierige bezigheden.

Het contact met de filmwereld heb ik verloren door de keuzes die ik moest maken, bijvoorbeeld om te sporten. Niet echt spijt van gekregen, maar toch heb ik dat gemist.

Nu in het zuiden van het land heb ik met veel plezier een bijzonder bioscoop ontdekt. Heuvelland Cinema heet dat en toont films in de bibliotheek van de Klooster van Wittem. Mooie ambiance, mooie voorstellingen, leuke mensen. Een keer per maand (echt handig om nooit te missen) komen ongeveer honderd mensen naar een voorstelling te kijken en een praatje te maken. De opbrengsten gaan naar een goed doel.

Blijkbaar is Heuvelland Cinema bezig met zijn zesde seizoen. Ik sta al vast op de lijst!

Les moments de plaisir

Ja wel, op een zondag ochtend vroeg naar de markt in Aubel gereden, zonnetje op gezicht. Kaasjes, worst, Limousine-biefstuk, paté, confiture, alle lekkernijen... Als afsluiting langs de patisserie Jean Pierre. Wat komen al die mensen zo vroeg 's ochtends voor? Broodjes, croissants, echte luxe tarten en... ja, ja... eclaire!! Snel naar huis rijden en, met een glas champagne, genieten van "les moments de plaisir". Mmm... heerlijk...

Oh... Bell...

Ligt op de kaart zo een stad/dorp, maar wat moet je ermee? Zou zeker niet van mijzelf naartoe gaan. En toch...

Bij toeval in de buurt, in een schitterende omgeving. Lunch in een café op het plein. En verder... langs de patisserie. Oh, wat een luxe! Lekker uitzien ook! Het verhal vertelt dat ze ook in Maastricht een tijdje actief zijn geweest, maar zonder succes. Op zondag is een andere parel om de hoek: de streekmarkt. Met kaas, worst, groenten, jam, cider, bier, alles uit de streek. En de patisserie die al om 6 uur!!! geopend is. Ja, ja, België!!

Ik kijk echt naar uit om op een zonnige ochtend vroeg naartoe te rijden, heel veel geld uit te geven en vol terug te komen met alle lekkernijen en pas daarna te ontbijten, liefst met een eclair en een glas champagne!!

Oh, ja, Aubel heet dat pareltje...

Nog meer lente!!!

Hoe heerlijk is dat, om thuis te komen en nog steeds met de hond in de achtertuin te kunnen spelen!!! Begin januari was de zonsopkomst op 8u48 en zonsondergang op 16u39, maar nu zijn ze 8u03 en 17u46. Straks, op 1 maart worden ze 7u27 en 18u19. Hoe heerlijk is dat!!!

Democratie... alleen als dat bij ons past

Verkiezingen in Griekenland. Vrij, democratisch, zonder incidenten. Een volk kiest democratisch zijn eigen leiders. En toch: waarschuwingen van tevoren, harde taal daarna. Nee, de grote "democraten" waren niet blij. De verkiezingen zijn gewonnen door iemand anders, door een "extreme linkse" partij. Maakt helemaal niet meer uit of de verkiezingen democratisch waren of niet, het klinkt alsof  het volk  niet mocht kiezen. Van de "democraten"...

Dat die mannen namens een democratisch volk spreken, dat ze eigenlijk prachtig Engels spreken is helemaal niet opgemerkt, wat telt, ook in de "democratische media", is dat ze "extreem links zijn".

Democratie op zijn best, zou ik zeggen...

Blaffen... Doen mensen het ook?

Als mijn hond iets ziet dat hij niet begrijpt, bij voorbeeld een flitsend licht in het donker, stopt hij om te kijken. Neus in de lucht. Staart omlaag. Stijf. 

Als dat nog steeds niet verklaard is, komt hij dichterbij staan, kijkt naar mij... en als dat nog steeds niet voldoende is, begint hij te blaffen. Hij begrijpt de situatie niet, dus hij blaft. Niet te veel, eventjes.

In de laatste tijd heb ik dezelfde opgemerkt bij de mensen: als ze iets niet begrijpen, beginnen ze te 'blaffen'. Zij meteen...