Omgaan met speciaal bier

Enkele dagen geleden heb ik speciaal bier gekocht in de supermarkt. Als je naar de kassa gaat, lees je bij de band dat de flessen liggend op de band dienen gezet te worden. Het meisje heeft mijn flessen door geduwd en deze verder rollend het eind van de boodschappenbak hebben bereikt.

Een tijd geleden heb ik boodschappen gedaan in een kleine Belgische supermarkt. De flessen speciaal bier liggend op de bank gezet. De mevrouw van de kassa heeft mij meteen erop geattendeerd dat dat niet de bedoeling was: de flessen bier horen te staan. Met haar accent kon ik eerst niet begrijpen, maar ze heeft daarna de tijd genomen om mij te vertellen dat de gist van de boden alle kanten op gaat en dat is juist níet de bedoeling.

De Nederlandse meisjes op stage sturen naar België, of misschien beter mensen met ervaring en verstand in horeca / supermarkten laten werken?

Over een systeem...

‘Dikke’ Gabi was mijn buurman van ‘de tweede flat’. Zijn achternaam? Geen idee, en ik wil het mijn moeder ook niet vragen, want ik vind het leuker als het zo, onbekend, blijft. Waarom zijn bijnaam de ‘dikke’ was? Hij was wel wat fors opgebouwd, maar of hij echt dik was, weet ik eigenlijk niet meer. Iedereen kende hem zo.

Voor een kind van een jaar of 6, zoals ik in die tijd, leek de 18-jarige dikke Gabi mij heel erg groot. Ik kan me herinneren dat hij vaak niet thuis was; we hoorden dan van zijn ouders dat hij ergens in het land  aan het roeien was.  Maar een paar keer per jaar als hij vakantie had was hij er wel. Hij liet ons dan zijn grote spieren zien en voelen. Al die kleine kindjes stonden dan om hem heen met hun vingertjes te drukken op zijn grote spieren…

Topsport en ook het roeien waren in het Roemenië van de jaren ’80 georganiseerd volgens een geolied systeem. Al jong werden de atleten geselecteerd. Trainers van verschillende clubs gingen door het hele land bij alle middelbare scholen langs om talentvolle jongeren te scouten. Het selectiecriterium van die tijd voor roeien? Lengte. Mijn neef bij voorbeeld was bij een dergelijk bezoek niet geselecteerd, gewoon omdat hij de tweede uit zijn klas was qua lengte. Als je geselecteerd was, ging je met de andere junioren bij een club trainen én studeren. Als arm kind was dat een manier om omhoog te klimmen/je op te werken: eten, onderdak, onderwijs, en wat zakgeld erbij. Nee, recreatief roeien bestond niet (nog steeds niet, trouwens), alles stond in het teken van topsport. 

Het systeem om jongens en meisjes heel jong bij elkaar brengen en hard te laten trainen voor topsport was heel succesvol: het leverde veel Olympische medailles op. Wikipedia vertelt ons dat Oost-Duitsland op plaats 1 staat in het medaille klassement van de Olympische Spelen, gevolgd door de Verenigde Staten, Groot Brittannië, Duitsland én Roemenië (19 goud, 10 zilver, 8 brons). Nederland staat op plek 14 met 5 goud, 11 zilver en 11 brons. Ja, ja, ik hoor het: Oost-Duitsland?! Roemenië ligt toch ook in Oost-Europa? Vertel je ons over de grote resultaten van zo’n systeem waar doping een belangrijke rol in speelt? Een antwoord hierop kan ik niet geven. Wat ik wel weet is dat al die mannen en vrouwen, door vanaf hun jongste jaren met veel ambitie en toewijding serieus en hard te trainen, in staat waren goede resultaten te behalen. Niet voor niets presteren Roemeense junioren nog steeds heel goed. Dat kan alleen het resultaat zijn van samen voor een doel staan en serieus daar naar toe werken.

Iedereen kent grote namen uit de roeiwereld: Steve Redgrave (Goor Brittannië), Matthew Pinsent (Groot Brittannië), Eskild Ebbesen (Denemarken) of Nico Rienks (Nederland). Eén voor één roeiers met veel Olympische medailles  (6 voor Redgrave, 4 voor Pinsent, 5 voor Ebbesen en 3 voor Rienks) én allemaal winnaars van de FISA Thomas Keller prijs voor een buitengewone internationale roeicarrière en voor hun voorbeeldige sportiviteit. Steve Redgrave heeft de meeste medailles: 5 goud en 1 brons in 5 opeenvolgende spelen (1984 in 4-; 1988 in 2- en 2+; 1992 en 1996 in 2-; 2000 in 4-). Mannen. Maar hoe staat het eigenlijk met de vrouwen?

Van de eerste 10 vrouwen met de meeste medailles, komen er 7 uit Roemenië. De uitschieter? Dik op nummer één, eigenlijk nog succesvoller dan Redgrave, staat Elisabeta Lipa met 5 goud, 2 zilver en 1 brons: 1984 in 2x; 1988 in 2x en 4x; 1992 in 1x en 2x; 1996 in 8+; 2000 in 8+; 2004 in 8+. Samen met andere grote namen zoals Jiri Ptak, Lesley Thomson, Jueri Jaanson en James Tomking, heeft ze deel genomen aan 6 opeenvolgende Olympische Spelen!! Ze is ook winnaar van de FISA Thomas Keller prijs in 2008.

 
Zonder details te weten over de sportieve carrière van ‘dikke’ Gabi, is hij voor mij de verpersoonlijking van een systeem dat resultaten blijft leveren op het hoogste niveau. Met dat beeld in mijn hoofd ga ik straks tijdens de WK op onze Bosbaan rondlopen, niet alleen geïnteresseerd  in de resultaten van de Roemeense roeiers, maar ook met vragen als: Wie zijn ze? Wat doen ze? Hoe doen ze het? Een trainingssessie meemaken, een gesprek, of misschien een handtekening op De Landtong van Elisabeta Lipa, nu de voorzitter van de Roemeense Roeibond, wie weet...