Eten én bewegen

Dat het bewegen goed is voor de cognitie en gezondheid van je hersens, wist ik al een tijd. Bij Universiteit van Nederland is mooi verteld in een college "Waarom zouden ouderen waker moeten hardlopen?"

Uit de Wetenschappelijke katern van NRC van afgelopen weekeinde heb ik nog meer geleerd: "Om je spieren te houden moet je eten én bewegen. Alles draait om eten én bewegen. Ook als je ziek of oud bent." Het materiaal is gebaseerd op het onderzoek van Spierfysioloog Luc van Loon (nota bene van Maastricht UMC+). Wat zegt Van Loon:

* Voeding bepaalt voor een groot deel wat het lichaam doet, maar het hangt af van iemands lichamelijke inspanning hoe dat uitwerkt.
* Bewegen is juist essentieel voor mensen die ziek zijn. Het verbetert behalve hun spierkracht ook hun basale stofwisseling. Uiteindelijk herstellen patiënten sneller. Ik denk dat mensen zouden moeten trainen voordat zij een operatie ondergaan. Kankerpatiënten zouden baat hebben bij extra trainingen voorafgaand of tijdens een chemokuur.
* Bewegen maakt dat het lichaam de voedingstoffen ook benut.

Als ik terug denk aan de afgelopen maanden en hoe goed mijn lichaam de zware (chemische) belastingen heeft doorgestaan, denk ik dat dit ook te danken is aan de constante inspanning: wandelen en fietsen zijn niet voor niets geweest. Als ik nu op de Stappenteller kijk, zie ik dat die 10000 stappen per dag al gauw een kilometer of 200 per maand worden. Dat moet straks weer helpen met de komende (chemische) belastingen.

F., kom maar! We gaan!

Weer aan de bak

Nee, vanavond geen lange wandeling met de hond, ondanks een hele mooie halve maan. Ik heb niet zo veel zin in. Het is zo dat die klier nog steeds kanker had en daarom was hij gezwollen. En omdat die plek vrij was na de operatie, is nog een andere "wakker" geworden. Dat betekent vanaf vrijdag een nieuwe serie chemotherapie (3 keer R-GDP), samen met stamceltransplantatie. Wat dat precies met zich mee brengt, weet ik niet zo goed. Alles op zijn tijd.

Nee, ik ben niet vrolijk, maar lig ook niet wakker van: de kanker is niet weggeweest en dat klinkt beter dan "is teruggekomen".

Fietsensnelweg Maastricht - Aachen

Geachte heer,

Met interesse heb ik uw brieven gelezen als reactie op een plan voor een nieuwe fietsensnelweg tussen Maastricht en Aachen. Ik ben het met u ermee eens dat dit project geen extra druk op de woonomgeving van Oud Lemiers moet leggen, maar deze rustige plek juist moet blijven respecteren en koesteren.

Ik heb toch enkele opmerkingen met betrekking tot uw brieven. In het verleden heb ik met veel plezier regelmatig gebruik gemaakt van een fietsensnelweg tussen Amstelveen en Amsterdam: snel, veilig, gezond, vriendelijk. Ik ben nu zelf woonachtig in Gemeente Vaals. Ik fiets regelmatig naar Aachen, Heerlen of Maastricht, niet alleen recreatief, maar ook voor werk. En, zoals ik, ook andere mensen. Als ik nu naar Maastricht fiets, doe ik dat langs de provinciale weg. Dat is vies en lawaaierig en ik moet iedere keer nadenken of ik half uur in de auto zit en de anderen vies maak, of ik zelf een uur beweeg in hun vieze lucht. Een fietsensnelweg zie ik als een grote kans voor een fatsoenlijke verbinding tussen de grote steden: snel, veilig en gezond voor mijzelf en voor de omgeving. Als slechts 10% van de autogebruikers naar de fiets overstappen voor woon-werk verkeer, zou dat zeker een grote stap zijn. Ook voor de bewoners van Lemiers die aan de provinciale weg wonnen zou dat een winst zijn.

Afgelopen herfst heb ik gebruik gemaakt van een vergelijkbaar fietsensnelweg, de Vennbahn tussen Aachen en Luxembourg. Ook deze weg ligt op een oude spoor en, moet ik zeggen, was niet overal geasfalteerd en ook geen 4 meter breed. De alternatieven bestaan dus wel dat de omgeving gerespecteerd blijft (mensen en natuur).

Nogmaals, u kent uw dorp als geen ander en u hebt gelijk als u zegt dat de huidige oplossing een aantasting van Oud Lemiers is. Wat ik in uw brieven mis is een alternatieve oplossing in plaats van alleen Nee-Nee-Nee roepen. Deze fietsensnelweg kan wel een verrijking worden; als goed bedacht, natuurlijk. Ik ken de antwoorden zeker niet, maar ik zou kijken naar bij voorbeeld hoe de trambaan ten hoogte van Lemiers liep, grind i.p.v. asfalt, groen langs de weg, etc.

Met vriendelijke groet.

De boosdoener is weg

Ja, gisterenavond wist ik het wel: ik heb honger, ik moet naar huis. En die 'beroemde' sneetjes brood... snel dus.

Uiteindelijk was de operatie naar vrijdag verplaatst: half 3 de operatie, half vijf wakker geworden en half zeven weg. Heel snel allemaal.

Voor wie het nog niet weet: een klier onder de linkse oksel, de boosdoener, was gezwollen en gisteren dus verwijderd voor onderzoek. Hij deed wat pijn, maar geen andere bijwerkingen zoals koorts, zweten of afvallen. Over een dikke week hoor ik de uitslag en over hoe en wat verder.

Ik ben dus thuis, de paracetamol doet wonder, nog steeds honger als een paard. Eerst de wandeling, daarna een dikke maaltijd.