Oh... Bell...

Ligt op de kaart zo een stad/dorp, maar wat moet je ermee? Zou zeker niet van mijzelf naartoe gaan. En toch...

Bij toeval in de buurt, in een schitterende omgeving. Lunch in een café op het plein. En verder... langs de patisserie. Oh, wat een luxe! Lekker uitzien ook! Het verhal vertelt dat ze ook in Maastricht een tijdje actief zijn geweest, maar zonder succes. Op zondag is een andere parel om de hoek: de streekmarkt. Met kaas, worst, groenten, jam, cider, bier, alles uit de streek. En de patisserie die al om 6 uur!!! geopend is. Ja, ja, België!!

Ik kijk echt naar uit om op een zonnige ochtend vroeg naartoe te rijden, heel veel geld uit te geven en vol terug te komen met alle lekkernijen en pas daarna te ontbijten, liefst met een eclair en een glas champagne!!

Oh, ja, Aubel heet dat pareltje...

Nog meer lente!!!

Hoe heerlijk is dat, om thuis te komen en nog steeds met de hond in de achtertuin te kunnen spelen!!! Begin januari was de zonsopkomst op 8u48 en zonsondergang op 16u39, maar nu zijn ze 8u03 en 17u46. Straks, op 1 maart worden ze 7u27 en 18u19. Hoe heerlijk is dat!!!

Democratie... alleen als dat bij ons past

Verkiezingen in Griekenland. Vrij, democratisch, zonder incidenten. Een volk kiest democratisch zijn eigen leiders. En toch: waarschuwingen van tevoren, harde taal daarna. Nee, de grote "democraten" waren niet blij. De verkiezingen zijn gewonnen door iemand anders, door een "extreme linkse" partij. Maakt helemaal niet meer uit of de verkiezingen democratisch waren of niet, het klinkt alsof  het volk  niet mocht kiezen. Van de "democraten"...

Dat die mannen namens een democratisch volk spreken, dat ze eigenlijk prachtig Engels spreken is helemaal niet opgemerkt, wat telt, ook in de "democratische media", is dat ze "extreem links zijn".

Democratie op zijn best, zou ik zeggen...

Blaffen... Doen mensen het ook?

Als mijn hond iets ziet dat hij niet begrijpt, bij voorbeeld een flitsend licht in het donker, stopt hij om te kijken. Neus in de lucht. Staart omlaag. Stijf. 

Als dat nog steeds niet verklaard is, komt hij dichterbij staan, kijkt naar mij... en als dat nog steeds niet voldoende is, begint hij te blaffen. Hij begrijpt de situatie niet, dus hij blaft. Niet te veel, eventjes.

In de laatste tijd heb ik dezelfde opgemerkt bij de mensen: als ze iets niet begrijpen, beginnen ze te 'blaffen'. Zij meteen...