zondag 28 december 2014

GELUKKIG Nieuw Jaar!

Geachte Redactie,

Hartelijk dank voor weer een geweldig Fotoalbum 2014. Ja, die Ebola-foto op de eerste pagina, dat dode kind, echt vrolijk van te woorden! Ik hou van, gezellig met het eind van het jaar. Hoort blijkbaar bij NRC, ieder jaar weer. Dank!!

U doet het goed om mooie foto's met dode kinderen op de eerste pagina te zetten, zodat ik geen kans krijg om die bijlage direct in de prullenbak te doen zonder naar te kijken; geweldige marketing strategie, proficiat!!

En omdat het mooi van toepassing is, wens ik de hele redactie een GELUKKIG nieuw jaar!!!

Met vriendelijke groet.

vrijdag 26 december 2014

Lente!!!

Bijna... Het Journaal vertelt dat vannacht een pak sneeuw is verwacht, 10-20 cm dikte. En ik denk aan lente, tja. Ik hou van witte dikke sneeuw, hoor. Alleen kijk ik in de KNMI-tabellen en zie dat vanaf 22 december de dagen langer worden. De dagen worden langer door ieder dag een later zonsondergang (een minutje per dag, zoiets). Nog enkele dagen (ergens begin januari) en de zon gaat ook iedere dag eerder opkomen en niet meer zoals nu rond 8u48. Ik kan dus rustig zeggen: Lente!!!

donderdag 25 december 2014

Bloasmuziek

Ge Reinders ken ik een klein beetje vanuit met Eindhovense tijd, via een cd met fanfare muziek. Ik kon me nooit voorstellen hoe fanfare muziek zou klinken in de kerk.

Met de Kerstavond ben ik naar de kerk gegaan en deel genomen aan de Heilige Mis, waar de lokale harmonie en koor uitgenodigd waren. En toen kon ik ervaren de samenwerking tussen koor, harmonie en acustiek van de kerk. Heerlijk was dat!!

Nu weer luisteren naar de oude cd en kijken naar Ge Reinders, ook samen met Herman Finkers.  

Zalig Kerst!

zondag 30 november 2014

Ik neem je mee...


“Ik neem je mee, ik neem je mee op reis
Ik neem je mee, naar Rome of Parijs...”


Nee, geen Marco, maar deze jongen spreekt wel de waarheid... 

Wat neem ik eigenlijk van Amsterdam mee naar het mooie zuiden?


Je begint de avonden met de spanning van je werk, maar die spanning gaat meteen weg op het eerste moment waarin je de balans zoekt; de balans van lichaam en geest tegelijkertijd.


Je gebruikt lekker je hele lichaam, geen gekke bewegingen, je maak jezelf lang, je blijft gezond en sterk in geest en lichaam; met de uitzondering van af en toe een griep veroorzaakt door de goed geoefende back-splash van je dubbel partner. Aah, en niet te vergeten de six-pack die af en toe zichtbaar was, ondanks een nooit gegunde grote spiermassa.



Je spot ´vogels´ op Bosbaan. Nee, voor het officiële begin van het WK waren geen hekken en je kon gewoon meefietsen met Gröbler. Valt een beetje tegen, hij zegt niet zo veel tegen zijn roeiers, maar ja, je pakt gewoon de Nieuw-Zeelanders en fietst daar verder mee. Of misschien de Fransen, ik weet het niet meer. Alsof je in een grote tuin bent met al die gekleurde vogels die je altijd van dichtbij wilde zien.


Je bent tegelijkertijd de meester en de leerling; jaren als instructeur, jaren waarin je leert roeien terwijl je over roeien aan de anderen vertelt.

Je leert roeien uit de boeken; ja, dat kan. Lezen wat anderen zeggen, nadenken over wat ze er echt mee bedoelen, kijken naar hoe het zou moeten, erover praten met andere mensen. Als je in een kring van mensen verkeert die net zoals jij het veteranenroeien als topsport zien en respecteren, leer je heel specifiek wat die doelgroep zo bijzonder maakt en zet je goede prestaties en mooie vriendschappen neer.

Je wordt gevraagd om echt te coachen en je moet laten zien dat je een ploeg kan begeleiden naar topprestaties: technisch, fysiek, mentaal. En als je samen goede resultaten kan boeken, neemt de tevredenheid toe en wil je nog meer doen; je vindt altijd tijd voor wat telt.

Je fietst met topploegen en doet alsof je een topcoach bent of wil worden. En op een dag word je verrast dat je het echt moet doen: topploegen coachen. Is het anders? Ja, een beetje wel, en dat heeft ook te maken met ervaring met die specifieke doelgroep. 

Je coacht heel specifiek voor de 1 km wedstrijden, je moet in een korte tijd keuzes maken over training, opstelling en tactiek en je hoort dat jouw ploeg de beste overalltijd heeft gewonnen bij een EK: “Ook toen we niet meer konden, konden we toch nog een lange sprint trekken, niet voor niets hebben we samen erop getraind”.

Je roeit prachtige wedstrijden zoals de Skiffhead na een lange winter goed trainen, of soms eindig je in de top in andere grote wedstrijden, in races waarin je voelt dat je de juiste druk in de haal hebt en al die andere grote mannen in hun splinter nieuwe boten geen kans maken.

Je maakt vrienden voor altijd en je neemt die vrienden mee “naar Rome of Parijs”.


Vaarwel De Landtong, vaarwel WIII!!!