Stel je voor: je wandelt op een gewone avond, je wilt niezen, maar je kan dat niet volledig doen. Iets in je kaak doet pijn. Je begint te voelen wat er kan zijn en je ontdekt iets rond die pijn doet.
Dat is meteen alarm: niet zo lang geleden was een klier het eerste signaal van activiteit. Op maandag ochtend meteen de dokter gebeld en, omdat ik die dag bij toeval naar het ziekenhuis moest, kon ik meteen met haar praten. Inderdaad, heb ik haar het hele verhaal verteld en door haar laten controleren; volledig, ook op andere gevaarlijke plekken. Resultaat: een speekselklier die inderdaad een beetje gezwollen was. De bevrijdende woorden: Niets aan de hand, geen zorg!
Met schrikvrij en met een lekkere vlaai, gelukkig terug naar huis.
woensdag 8 juni 2016
zaterdag 4 juni 2016
In de waar
Wanneer is het begonnen? Misschien gisteren avond wanneer ik heb gehoord dat een voormalige collega toch geen vast contract heeft gekregen, ondanks twee keer mondelinge toezegging? Of toch misschien vanmiddag met het speciale bier ter gelegenheid van het 1000 jarige bestaan van ons dorp?
Het is hoe dan ook duidelijk dat ik in de waar ben, ik begrijp het niet meer zo goed. Op radio een jonge ondernemer roept hard "Geen vakantie in de bijstand, eerst solliciteren!" In NRC twee 50-plussers die na meer dan 200 brieven nog steeds geen baan hebben; kansloos verplicht solliciteren. Beloofde voor een baan en daarna toch op straat liggen. Leugens, respectloos gedrag. Wanneer leren ze om eindelijk de mensen te respecteren? Ik weet het niet. Gebeurt het met mij net zo, nu na een lange ziekte periode, dat iedereen een etiket op mijn voorhoofd plakt en ga ik kansloos op zoek naar werk bij een school? Wanneer ben je eigenlijk voor jouw hele leven goed genoeg op de arbeidsmarkt, bestaat het een recept? Is dan nog steeds jouw fout dat je niet succesvol bent? Wat is er mis me met het willen van een zeker bestaan? Mag ik geen recht hebben op het kopen van een huis?
Misschien is het goed als ik eigenlijk de krant dicht doe en de radio uit. Gewoon op pad gaan en met mensen praten. Niet gek laten maken door de buitenwereld, maar praktisch kijken wat de wereld voor jou kan betekenen. Direct. Nu.
Ik ben in de waar, ik weet het even niet.
Het is hoe dan ook duidelijk dat ik in de waar ben, ik begrijp het niet meer zo goed. Op radio een jonge ondernemer roept hard "Geen vakantie in de bijstand, eerst solliciteren!" In NRC twee 50-plussers die na meer dan 200 brieven nog steeds geen baan hebben; kansloos verplicht solliciteren. Beloofde voor een baan en daarna toch op straat liggen. Leugens, respectloos gedrag. Wanneer leren ze om eindelijk de mensen te respecteren? Ik weet het niet. Gebeurt het met mij net zo, nu na een lange ziekte periode, dat iedereen een etiket op mijn voorhoofd plakt en ga ik kansloos op zoek naar werk bij een school? Wanneer ben je eigenlijk voor jouw hele leven goed genoeg op de arbeidsmarkt, bestaat het een recept? Is dan nog steeds jouw fout dat je niet succesvol bent? Wat is er mis me met het willen van een zeker bestaan? Mag ik geen recht hebben op het kopen van een huis?
Misschien is het goed als ik eigenlijk de krant dicht doe en de radio uit. Gewoon op pad gaan en met mensen praten. Niet gek laten maken door de buitenwereld, maar praktisch kijken wat de wereld voor jou kan betekenen. Direct. Nu.
Ik ben in de waar, ik weet het even niet.
Abonneren op:
Posts (Atom)