Een kwartje valt als hij rijp is (versie 2)

Complimenten krijgen na slechts één training is makkelijk. Als nieuwe coach is jouw manier van werken en communiceren voor de groep fris, dus de kans dat jouw informatie goed binnenkomt en hen volledig raakt, is heel groot. Ze zullen zeggen: “Oh, ja, zó moet het”, “Oh, ja, nú begrijp ik het”, “Oh, ja, het kwartje valt nu.”

Toch is er een andere, donkere kant aan het krijgen van complimenten in een dergelijke situatie. Want als iemand zegt: “Nú begrijp ik het,” betekent het dat die persoon daarvoor niet tevreden was.

Wat je ook vaak hoort van leerlingen is: “Oh, hebben we nooit van gehoord”. De ervaring leert dat ze dezelfde boodschap meerdere keren hebben gekregen, maar blijkbaar waren ze op dat moment niet in staat goed te ‘horen’. Ze waren niet rijp voor het luisteren. Dat maakt eigenlijk het verschil: er komt een nieuwe coach langs en de leerlingen begrijpen het ineens wel. Het kwartje valt. Het kwartje is rijp. Toch heeft iemand er al veel eerder voor gezorgd dat kwartje gezond kon rijpen.

Een nadeel van regelmatig dezelfde groep mensen coachen is dat je in een patroon terecht komt, daarin blijft steken en dat jouw ploeg een beetje doof wordt. De atleet wordt niet meer geprikkeld. Nee, het is niet prettig als coach om dingen te vertellen en vervolgens naar jouw ploeg te kijken en te zien dat, ondanks jouw inspanning en goede bedoelingen, jouw roeiers het nog steeds niet begrijpen. Je blijft op dezelfde manier jouw aanwijzingen roepen, maar jouw roeier doet vervolgens nog steeds niet wat je zou willen. Je roept nog een keer… en zo wordt de frustratie van beide kanten alleen maar groter en groter.

De sleutel ligt heel vaak bij jou als coach. De kunst is om in dergelijke situaties jezelf te hervinden; je probeert eens een ander instrument, ontdekt een nieuwe prikkel die wel weer werkt.

Kritiek krijgen vind ik helemaal niet leuk. Ook al is die goed bedoeld, het maakt niet uit. Twee nachten slaap ik slecht. Je steekt er zo veel energie in, doet zo veel en het is nog steeds niet goed... Hoe dan? Wat moet je wél doen? Nee, dat klopt niet! Nee, de kritiek is onterecht! Maar na twee dagen komt het gelukkig goed; je wordt rustig, je begrijpt dat die opmerkingen jou eigenlijk alleen maar verder helpen.

Waar begint eigenlijk een roeihaal? Het is geen voetbal waar je kunt zeggen: eerst een stap naar links, je gewicht langzaam verplaatsen en daarna schop je tegen de bal. Nee, dat werkt niet bij roeien. De roeibeweging is een doorgaande cyclus, zonder een moment pauze. Hij begint nergens en hij eindigt nergens. Waar begin je dan als je iets wilt veranderen? Bij de inpik? Bij het moment dat de bladen al in het water zijn? Of bij de uitpik? Zo ga je door en door en zo kom je terug bij die inpik en mag je opnieuw beginnen. Ik ken zelf geen recept voor dit probleem, hoor, maar wat ik heb ontdekt en tegenwoordig fijn vind is te denken in het patroon van de voorbereidende ‘stappen’, dat wil zeggen het voorbereiden van de volgende beweging. Als je een beweging goed wilt krijgen, begin dan maar een stap eerder: bij de voorbereiding van die beweging. Voor een goede inpik, begin je een stap eerder bij de recover. Voor een goede haal begin je bij de inpik. Een goede uitpik, bij de haal… en zo ga je door.

Later, op een bepaald moment, snappen jouw roeiers het wel. “Oh, ja, nu begrijp ik het,” krijg je dan te horen. Hun beweging begint de juiste vorm te krijgen en jouw geduld wordt gewaardeerd. Je hebt zin om nog verder te gaan, nog andere grenzen van het ingeslepen patroon te overschrijden. Je werkt aan het rijpen van het volgende kwartje.

Rond kijken… in het bos

Een week of twee geleden, op een grijze dag, gingen we wandelen in het Amsterdamse Bos. De herfstkleuren waren geweldig, zoals altijd in deze periode. Wat mij opviel was dat heel veel mensen die zoals wij buiten waren om te wandelen, een hond bij zich hadden. De meesten, naar mijn inschatting 70%. Een kleinere groep met kinderen en nog een kleinere groep gewoon buiten, zonder aanhang.

Bij Gemeente Amsterdam en de “lokale” krant (aangesloten bij Telegraaf Media, hé!!) komen de honden en hun eigenaren heel vaak negatief te staan: poep, agressie, onvriendelijkheid, etc. Je kunt nergens lezen dat wel die honden hun eigenaren de mogelijkheid geven om regelmatig naar buiten te gaan, te wandelen, actief te zijn. Dit gemis brengt voor mij helaas geen verassing …