Mijn
beste vakanties als scholier waren de voorjaarsvakanties. Die waren ergens in
maart, wanneer het weer neer begon warm te worden. Het bos was net groen
begonnen te worden, de zon was niet te sterk. Bij mijn oma en opa waren deze de
tijden waarop de schapen nog niet buiten het huis zijn vertrokken naar de kudde
toe. In de winter en lente moesten ze dagelijks om de beurt door een familie
vroeg verzameld worden en naar het bos toegebracht. Hoe dan ook, was het zo dat
onze beurt altijd tijdens mijn vakantie was. Geluk voor ons: voor mij en mijn 4
jaar oudere oom. We waren de mannen des huis en we moesten voor alle
dorpsschapen voor een dag zorgen: we waren voor een dag de dorps herders!!
Eind
van de dag waren de schapen net zo moe zoals wij waren. Altijd aan het rennen,
weinig stil staan, hadden de arme beesten geen tijd om rustig te grazen; de
hele dag waren we achter hun kont. Af en toe hadden we zin in iets anders doen:
bij voorbeeld van een stokje populier een fluit maken, of iets in hout
graveren. Maar we hebben ook bijzondere momenten gehad met schapen die een
nieuw lam kregen; terug naar huis waren we heel trots op onze nieuwe “aanwinst”!
Een
van deze avonden ben ik gaan kijken op Uitzendinggemist voor bijzonderheden.
Onder mijn ogen is het programma De Wandeling verschenen. Een jonge dame,
Daphne, was in gesprek met de presentator. Ze heeft op kunstacademie gezeten en
later… herder geworden. Iedere dag met haar hond Sam, haar alpha-schaap Spiky
en de andere schapen rondjes draaien in de natuur om de schapen met hun
dagelijkse grazen rustig te laten. Ze is gelukkig omdat ze dichtbij de natuur
staat.
Nadat
ik deze aflevering heb bekeken, heb ik besloten om… een schapenvacht te kopen.
Over twee dagen was hij binnen… en wat een heerlijk geur!! Nu kan ik wanneer ik
maar wil, terug in de tijd door mijn eigen bos, met mijn eigen schaap,
wandelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten